به منظور بررسی تفاوت شقاق و بواسیر لازم است به بررسی این بیماری ها بپردازیم تا با ماهیت این آنها آشنا شوید.
بیماری بواسیر با نام هموروئید نیز شناخته میشود. منظور از این بیماری اتساع و گشاد شدن عروق مقعدی است. این عارضه در اثر وارد آمدن فشار بیش از اندازه به مقعد ایجاد می شود و همراه با نشانه هایی از جمله درد، سوزش، خارش، خونریزی است و در مراحل پیشرفته تر با زائده های گوشتی بیرون زده از مقعد نمایان می شود.
بیماری شقاق یا همان ترک مقعدی به ایجاد زخمی عمیق و طولی در دیواره مقعدی گفته می شود. این زخم به علت قرار گرفتن در ناحیه ای حساس معمولاً ملتهب و خارش دار است. شقاق نیز بر اثر وارد آمدن فشار زیاد به مقعد ایجاد می شود و علائمی مانند درد، سوزش، خارش، خونریزی و … را ایجاد می کند. حال که با ماهیت این بیماری ها آشنا شدید به بررسی تفاوت شقاق و بواسیر می پردازیم :
از مهمترین تفاوت های شقاق و بواسیر می توانیم به این موارد اشاره کنیم :
تا به حال در رابطه با تفاوت شقاق و بواسیر توضیح دادیم اما خوب است بدانید این دو بیماری بی شباهت به یکدیگر نبوده و علائم و علت هایی مشترکی دارند که موجب شده تشخیص هر دو آنها از یکدیگر برای بیماران به سختی انجام شود. برخی از مهمترین شباهت های این دو بیمار به این شرح است:
با وجود همه این نکات در صورت که به مبتلا شدن هریک از این بیماریها شک دارید، به نشانه ها و علائم و اکتفا نکنید و به منظور بررسی های بیشتر با پزشک متخصص م کنید. حتی اگر قصد انجام درمان های خانگی برای برطرف کردن این بیماری ها را دارید قبل از انجام هر اقدام با پزشک م کنید. در مواردی انجام درمان های خانگی و سر خود نه تنها به بهبود شرایط کمک نکرده بلکه در تشدید آن نقش دارد.
کیست مویی یا سینوس پیلونیدال یکی از بیماری های عفونی در ناحیه مقعد و مابین دو کفل است. این بیماری به شکل ایجاد حفره ای حاوی مو بر روی سطح پوست ظاهر می شود. به عبارتی دیگر می توان گفت برگشت مو به داخل پوست در اثر اعمال فشار عامل این بیماری است.
این بیمار ممکن است عاملی ژنتیکی داشته و یا در اثر اشتباه خود فرد زمینه بروز آن فراهم میشود، به طور مثال پوشیدن لباس های تنگ با الیاف غیر طبیعی، نشستن به مدت طولانی، اضافه وزن و … از عواملی هستند که ریسک ابتلا به این بیماری افزایش می دهند. کیست مویی در صورت بروز علائمی نظیر درد، خونریزی، ترشحات بد بو و … را ایجاد می کند.
بیماری کیست مویی برخلاف سایر بیماری های مقعدی، مانند شقاق و بواسیر، قابل درمان با دارو نیست زیرا تا به حال دارویی برای برطرف کردن این مشکل کشف نشده است. اما با این وجود مصرف داروها می تواند به کنترل علائم بیماری کمک نماید. برخی از روشهای درمان دارویی کیست مویی به این شرح است.
یکی از روشهای معمول برای درمان کیست مویی تزریق فنل است. این دارو می تواند علاوه بر کیست موی در درمان آبسه های حاد و مزمن نیز کاربرد داشته باشد. فنل نوعی ترکیب ضد عفونی کننده بوده که درون سینوس مویی تزریق شده و در صورت نیاز ممکن است، نیاز به تزریق مجدد آن باشد.
به علاوه از ژل پارافین برای جلوگیری از آسیب پوست ناشی از تزریق فنل استفاده می شود. این روش درمان کیست مویی با دارو ممکن است به جهت افزایش تاثیر گذاری همزمان با برداشت موضعی سینوس باشد. این روش کمتر خطر معمولاً در طی 4 الی 8 هفته به درمان بیماری کمک می کند.
شاخص ترین عیب این روش درمانی احتمال عود بالای آن است که موجب شده کمتر مورد استقبال بیماران قرار گیرد. به علاوه تزریق فنل ممکن است سبب التهاب بیشتر شود. به همین علت بیماران معمولاً یک شب در بیمارستان بستری می شوند. و پس از آن رعایت نکات مراقبتی نیز توصیه می شود.
یکی از درمان های رایج دارویی برای کیست مویی مصرف دارو است. چسب فیبرین از روشهای کم خطر همراه با درد کمتر برای درمان کیست مویی است. این روش درمان میزان موفقیت بیشتری در مقایسه با روش هایی مانند جراحی سنتی و فلپ دارد.
تزریق چسب فیبرین تحت بیهوشی عمومی و یا موضوعی انجام می شود و بیمار پس از گذشت 1 الی 2 روز می تواند مجدداً فعالیت های روزانه خود را انجام دهد. این روش درمان بهترین گزینه برای درمان این بیماری در کودکان است.
تزریق چسب فیبرین به علت دارا بودن مزایا مختلف و میزان عود برابر با جراحی به عنوان خط اول درمان شناخته می شود و توانسته میزان رضایت بالایی را به خود اختصاص دهد.
مصرف داروهای آنتی بیوتیک به سبب کاهش عفونت و التهاب قبل از جراحی انجام می شود. اما باید بگوییم مصرف آنتی بیوتیک به تنهایی نمی تواند به درمان بیماری کمک نماید. این داروها تنها در برطرف کردن التهاب موثر است.
آمار ها نشان داده افرادی که قبل از جراحی از داروهای آنتی بیوتیک استفاده کردند، میزان عود کمتری را تجربه کرده اند.
کیست مویی یا سینوس پیلونیدال یکی از بیماری های عفونی در ناحیه مقعد و مابین دو کفل است. این بیماری به شکل ایجاد حفره ای حاوی مو بر روی سطح پوست ظاهر می شود. به عبارتی دیگر می توان گفت برگشت مو به داخل پوست در اثر اعمال فشار عامل این بیماری است.
این بیمار ممکن است عاملی ژنتیکی داشته و یا در اثر اشتباه خود فرد زمینه بروز آن فراهم میشود، به طور مثال پوشیدن لباس های تنگ با الیاف غیر طبیعی، نشستن به مدت طولانی، اضافه وزن و … از عواملی هستند که ریسک ابتلا به این بیماری افزایش می دهند. کیست مویی در صورت بروز علائمی نظیر درد، خونریزی، ترشحات بد بو و … را ایجاد می کند.
بیماری کیست مویی برخلاف سایر بیماری های مقعدی، مانند شقاق و بواسیر، قابل درمان با دارو نیست زیرا تا به حال دارویی برای برطرف کردن این مشکل کشف نشده است. اما با این وجود مصرف داروها می تواند به کنترل علائم بیماری کمک نماید. برخی از روشهای درمان دارویی کیست مویی به این شرح است.
یکی از روشهای معمول برای درمان کیست مویی تزریق فنل است. این دارو می تواند علاوه بر کیست موی در درمان آبسه های حاد و مزمن نیز کاربرد داشته باشد. فنل نوعی ترکیب ضد عفونی کننده بوده که درون سینوس مویی تزریق شده و در صورت نیاز ممکن است، نیاز به تزریق مجدد آن باشد.
به علاوه از ژل پارافین برای جلوگیری از آسیب پوست ناشی از تزریق فنل استفاده می شود. این روش درمان کیست مویی با دارو ممکن است به جهت افزایش تاثیر گذاری همزمان با برداشت موضعی سینوس باشد. این روش کمتر خطر معمولاً در طی 4 الی 8 هفته به درمان بیماری کمک می کند.
شاخص ترین عیب این روش درمانی احتمال عود بالای آن است که موجب شده کمتر مورد استقبال بیماران قرار گیرد. به علاوه تزریق فنل ممکن است سبب التهاب بیشتر شود. به همین علت بیماران معمولاً یک شب در بیمارستان بستری می شوند. و پس از آن رعایت نکات مراقبتی نیز توصیه می شود.
یکی از درمان های رایج دارویی برای کیست مویی مصرف دارو است. چسب فیبرین از روشهای کم خطر همراه با درد کمتر برای درمان کیست مویی است. این روش درمان میزان موفقیت بیشتری در مقایسه با روش هایی مانند جراحی سنتی و فلپ دارد.
تزریق چسب فیبرین تحت بیهوشی عمومی و یا موضوعی انجام می شود و بیمار پس از گذشت 1 الی 2 روز می تواند مجدداً فعالیت های روزانه خود را انجام دهد. این روش درمان بهترین گزینه برای درمان این بیماری در کودکان است.
تزریق چسب فیبرین به علت دارا بودن مزایا مختلف و میزان عود برابر با جراحی به عنوان خط اول درمان شناخته می شود و توانسته میزان رضایت بالایی را به خود اختصاص دهد.
مصرف داروهای آنتی بیوتیک به سبب کاهش عفونت و التهاب قبل از جراحی انجام می شود. اما باید بگوییم مصرف آنتی بیوتیک به تنهایی نمی تواند به درمان بیماری کمک نماید. این داروها تنها در برطرف کردن التهاب موثر است.
آمار ها نشان داده افرادی که قبل از جراحی از داروهای آنتی بیوتیک استفاده کردند، میزان عود کمتری را تجربه کرده اند.
رابطه مقعدی نوع عمل جنسی است که مقعد به عنوان عضو جنسی نه کاربرد دارد. در این رابطه آلت تناسلی مردانه وارد مقعد می شود. البته این نوع رابطه جنسی مضرات بسیاری را به همراه داشته و به هیچ عنوان توصیه نمی شود. یکی از مشکلات شایعی که برقراری مکرر رابطه جنسی مقعد دارد، ابتلا به بیماری یا هموروئید است. ورود آلت مردانه به داخل مقعد می تواند عضله اسفنکتری و نیز عروق خونی را تحت فشار قرار دهد و این امر نتیجه ای جز آسیب به عروق مقعد و پاره شدن بالشتک های هموروئیدی ندارد. در نتیجه عروق اتساع پیدا کردن و بواسیر ایجاد می شود. برقراری این رابطه به خصوص برای افرادی که سابقه ابتلا به این بیماری را داشته اند، ممنوع است.
این رابطه به شدت مضر بوده و می تواند مشکلات مختلفی را برای هر دو طرف ایجاد نماید. البته میزان مضرات این رابطه برای ن بیشتر از مردان است. مهمترین عوارض جانبی که ممکن است پس از رابطه مقعدی فرد را درگیر نماید، به این شرح است :
همانطور که ذکر شد رابطه مقعدی برای تمامی افراد ممنوع است، زیرا که مضرات بسیاری را به همراه داشته و موجب بروز بیماری های گوناگون در فرد می شود. اما این محدودیت برای افرادی که سابقه ابتلا به بواسیر داشته اند بیشتر است، زیرا این افراد شانس بیشتری برای عود مجدد بیماری خود دارند، پس باید با اجتناب از چنین رابطه ای از بروز مجدد بیماری خود جلوگیری نمایند.
برای به حداقل رساندن مضرات رابطه مقعدی نکات زیر را به یاد داشته باشید :
مشاهده خون در مدفوع از علائم رایج بسیاری از بیماری ها است، که نیاز به بررسی دقیق تر دارد. البته به جز در مواردی نادر، خون در مدفوع خطرناک نبوده و قابل درمان است. پس با مشاهده آن دستپاچه نشده و برای درمان اقدام نمایید. با ما همراه شوید تا شما را با انواع، عوارض و علت خون در مدفوع آشنا نماییم :
انواع خونریزی از مقعد به این شرح است :
مهمترین عارضه ای که ممکن است به جز عوارض علت اصلی خونریزی از مقعد پدید آید، کم خونی است که خود مشکلات دیگری را به همراه دارد. به خصوص اگر این خونریزی به مدت طولانی باشد و بیماری نسبت به درمان آن اقدامی انجام ندهد.
ه خون در مدفوع بسته به میزان و نوع خونریزی، می تواند علل مختلفی را شامل شود که در ادامه به تشریح آنها می پردازیم :
بواسیر یا هموروئید یکی از انواع شایع بیماری های مقعدی است که ناشی از التهاب و تورم و یا واریسی شدن عروق در ناحیه مقعد ایجاد می شود. بواسیر در اثر وارد آمدن فشار بیش از اندازه به مقعد ناشی از رابطه مقعدی، بارداری، ورزش های سنگین و … ایجاد می شود. این بیماری علائمی از جمله درد، سوزش، خارش و خونریزی (در مراحل پیشرفته تر) را به همراه دارد. خونریزی ناشی از بواسیر معمولاً از نوع هماتوشزی و یا مخفی است.
در صورتی که دیورتیکولهای جداره روده بزرگ یا کوچک (برجستگی های روده) دچار التهاب و عفونت شوند، این بیماری ایجاد می شود. دیورتیکولیت با علائمی از جمله درد، تب، تغییرات اجابت مزاج و خونریزی نمایان می شود.
یکی دیگر از دلایل شایع خون در مدفوع ایجاد شقاق یا فیشر مقعدی است. شقاق از بیماری های مقعدی است، که ناشی از ترک خوردن دیواره مقعد ایجاد می شود. این بیماری نیز در اثر وارد آمدن فشار بیش از اندازه به عضلات مقعد ایجاد می شود و علائمی از جمله درد، سوزش، خارش و خونریزی از مقعد را به همراه دارد. ه خون در مدفوع ناشی از شقاق از نوع هماتوشزی است.
زخم معده نوعی آسیب خوش خیم است، این زخم در 90% مواقع ناشی از هلیکوباکتر پیلوری ایجاد می شود، و استرس آن را تشدید می کند.این زخم معده معمولاً بر روی پوشش معده ایجاد می شود و خونریزی از این زخم موجب مدفوع قیری یا سیاه رنگ می شود.
از دلایل کمتر شایع خون در مدفوع، سرطان کولورکتال یا سرطان روده است.این بیماری در ابتدا بدون علائم است اما با پیشرفت بیماری علائمی از جمله اسهال یا یبوست، خون در مدفوع، خستگی و … ایجاد می شوند.
بیماری التهابی روده (IBD) به معنی التهاب بخشی از روده است، این بیماری دارای دو نوع کرون و کولیت است. این بیماری موجب اسهال، درد، خستگی، کاهش وزن و خونریزی می شود. خونریزی ناشی از IBD معمولاً از نوع هماتوشزی است. این بیماری غیر قابل درمان بوده و تنها با دارو کنترل می شود.
نوعی دیگر از بیماری های مقعدی است که به معنی اتصال دو ارگان از بدن به یکدیگر است، فیستول مقعد، دیواره روده را به پوست اطراف مقعد متصل می کند. فیستول درد بسیاری را به همراه دارد و موجب عفونت می شود و معمولاً موجب خونریزی حین اجابت مزاج می شود.
مشاهده خون قرمز و خون تازه در مدفوع معمولاً ناشی از خونریزی از قسمت انتهایی دستگاه گوارش است، و علت آن نیز اغلب بیماری های مقعدی نظیر بواسیر، شقاق، فیستول و … می باشد. البته مشاهده خون تازه می تواند از علل دیگری نیز نشات گیرد، و نیاز به بررسی های دقیق پزشکی دارد.
مراجعه به پزشک در صورت مشاهده هر نوع خونریزی اامی است، زیرا که علت خون در مدفوع هر چه که باشد، نیاز به درمان فوری پزشکی دارد، زیرا در غیر این صورت بیمار دچار عوارض خونریزی، یعنی کم خونی می شود. همچنین در صورتی که همراه با دیدن خون در مدفوع علائمی دیگری از جمله سرگیجه، تاری دید،گیجی، غش، حال تهوع و پوست سرد دارید، لازم است، بلافاصله به پزشک مراجعه نمایید.
خون در مدفوع کودکان یا نوزادان می تواند ناشی از علل مختلف ایجاد شود، شایع ترین علت مشاهده خون در مدفوع نوزادان یا کودکان ایجاد زخم در دیواره مقعد یا همان شقاق است. از دیگر علل بروز این مشکل می توانیم به آلرژی نوزاد به شیر گاو، نوشیدن بیش از اندازه شیر، عفونت، پاسخ آلرژیک، زخم در سینه مادر، یبوست، خراش مقعدی و کولیت اشاره کنیم. در صورتی که با این مشکل مواجه شدید، برای تشخیص علت و درمان با پزشک م نمایید.
منبع : کلینیک زارعی
فیستول مقعدی بیماری نشیمنگاهی است که به شدت بیمار را آزار می دهد. فیستول در حالت کلی به ایجاد مجرای غیر طبیعی میان دو بافت از بدن اطلاق میشود که در مقعد این مجرای مابین دیوار راست روده و پوست اطراف مقعد ایجاد می شود. فیستول به روش های خانگی و استفاده از دارو پاسخ نداده و نیاز به درمان توسط روش های تهاجمی جراحی یا روش کم تهاجمی لیزر دارد.
روش قطعی و موثر درمان فیستول استفاده از روش های جراحی و لیزر است اما از آنجایی که جراحی دردسرهای خاص خود را به همراه دارد، امروزه کمتر مورد استفاده قرار گرفته و درمان لیزر جایگزین آن شده است. برای درمان فیستول با لیزر، نیاز به تزریق بیهوشی و یا بیحسی است و عمل در کمترین زمان ممکن انجام می شود. در طی درمان این بیماری با لیزر تمامی مجرای ایجاد شده و احیاناً ریشه ها و شاخه های جانبی سوزانده می شود، در نتیجه تمام مجرای ایجاد شده از بین رفته و حتی ترمیم میشود. در آخر پزشک زخم را بخیه می زند تا از عفونت آن جلوگیری کند.
روشی ساده، ارزان با کمترین میزان آسیب
کاهش سطح درد و خونریزی
درمان قطعی و موثر بدون امکان بازگشت
هزینه مناسب
بدون نیاز به بستری در بیمارستان و هدر دهی وقت
بدون آسیب به اسفنکتر و عوارض جانبی نظیر بی اختیاری
بدون احتمال ابتلا به سایر عفونت ها
بدون آسیب به پوست و به جای ماندن اسکار
هزینه درمان فیستول با لیزر به عوامل متعددی بستگی دارد. که بر حسب پیشرفت بیماری و سایر عوامل تعیین می شود. پرداخت هزینه درمان فیستول با لیزر توسط بیمه بستگی به نوع بیمه شما دارد ولی در اغلب موارد هزینه جراحی لیزر فیستول توسط بیمه پرداخت نمی شود. ولی در نظر داشته باشید که هزینه درمان با لیزر بسیار مناسب تر از درمان جراحی است.
منبع : روش های درمان فیستول مقعدی با لیزر بدون بازگشت و مراقبت های بعد از عمل
مطلب مرتبط : فیلم جراحی فیستول مقعدی
فیبر غذایی یکی از مواد مغذی، مورد نیاز بدن است زیرا که مصرف آن فواید مختلفی از جمله سلامت گوارش، حفظ سلامت قلب، کنترل قند خون، افزایش طول، کاهش حساسیت به خوراکی ها و … را برای بدن به همراه دارد. همچنین یکی از مهمترین فایده این خوراکی پیشگیری از بیمار های رایج مقعدی مثل بواسیر و شقاق است.
فیبر غذایی نوعی کربوهیدرات بر پایه گیاهی است. این ماده مغذی بر خلاف سایر کربوهیدرات ها در بدن قابل هضم و جذب نیست و در دستگاه گوارش تجمع می کند. اما با این حال وجود آن به شدت برای تنظیم عملکرد دستگاه گوارش ضروری است. فیبر فواید و تاثیرات جدی برای بدن به همراه دارد و مصرف آن برای همه افراد در تمام گروه های سنی توصیه می شود. از فواید فیبر برای بدن می توانیم به تنظیم فعالیت روده، کاهش وزن، تنظیم قند خون، کنترل کلسترول، کاهش خطر سرطان و … اشاره کنیم.
فیبر به دو دسته زیر تقسیم می شود :
برخی از مهمترین مواد غذایی حاوی فیبر عبارتند از :-
بر طبق اظهارات انجمن قلب آمریکا میزان فیبر در رژیم 2000 کالری در حدود 25 گرم است. البته نیاز روزانه به این ماده مغذی به عواملی مانند سن و جنسیت بستگی دارد. به طور مثال نیاز روزانه ن زیر 50 سال به فیبر در حدود 21 تا 25 گرم و مردان زیر 50 سال 30 تا 38 گرم است. همچنین کودکان در سنین بین 1 تا 18 سال به 14 تا 31 گرم فیبر در روز نیاز دارند.
یکی از مهمترین اثرات مصرف فیبر بر روی بدن حفظ سلامت دستگاه گوارش و جلوگیری از یبوست است، از آنجایی که فیبر در داخل دستگاه گوارش قابلیت هضم و جذب ندارد، در روده تجمع کرده و مقدار زیادی آب به خود جذب می کند پس مصرف آن می تواند حجم مدفوع را افزایش دهد، در نتیجه عبور مدفوع حجیم تر و البته نرم تر از دستگاه گوارش مانع آسیب به آن می شود. مهمترین علت بروز بیماری های مقعدی نظیر بواسیر و شقاق ابتلا به یبوست مزمن است زیرا عبور مدفوع سفت می تواند موجب آسیب به انتهای دستگاه گوارش شود. در نتیجه با مصرف کافی فیبر می توان یبوست را کنترل و از بواسیر (هموروئید) و شقاق پیشگیری نمود.
فیستول مقعدی از بیماری های عفونی ناحیه مقعدی است. این بیماری موجب اتصال غیر طبیعی دو ارگان از بدن به یکدیگر می گردد. فیستول معمولاً در اثر عفونت درمان نشده آبسه ایجاد می شود. این بیماری همراه با علائمی مانند درد، سوزش، خارش، خونریزی و … بروز می نماید.
فیستول مقعدی با استفاده از درمان های خانگی و دارویی قابل درمان نبوده و تنها روش های جراحی تهاجمی می توانند به بهبود و درمان این عارضه کمک نمایند. تکنیک های جراحی مختلفی برای درمان فیستول وجود دارد اما همه این روش ها نمی توانند درمان موثری باشند. پس آشنایی بیشتر با تکنیک های مختلف جراحی می تواند به انتخاب روش صحیح درمان این بیماری کمک نماید. برخی از مهمترین روشهای جراحی که برای درمان فیستول مقعدی پیشنهاد می شود، به این شرح است:
فیستولوتومی مهمترین و کاربردی ترین روش جراحی فیستول مقعدی است. در این روش جراحی مجرای فیستول با استفاده از چاقو باز شده و محتویات آن خارج می شود. در این روش ترمیم از داخل به خارج است. مدت زمان بهبودی پس از این عمل 1الی 2 ماه است.
این روش همراه با ریسک آسیب به عضله اسفنکتر است. اما پزشک تمام سعی خود را خواهد نمود، تا کمترین میزان آسیب به این عضله وارد شود.
در روش سنتی درمان فیستول با تکنیک استن از موی اسب و یا کتان استفاده می شد. ولی امروزه از نخ بخیه یا لوله تخلیه برای از بین بردن عفونت و باز ماندن مجرای فیستول استفاده می شود. این نخ باید برای حداقل 6 الی 12 هفته در مجرای بماند و سپس پزشک انجام جراحی را تجویز می کند. این روش برای افراد در معرض خطر آسیب به عضله اسفنکتر و بی اختیاری مقعد کاربرد دارد.
تکنیک فلپ آدوانسمنت در مورد فیستول های پیچیده تر و افراد در معرض خطر بی اختیاری استفاده می شود. در طی این روش با استفاده از بافت روده و یا پوست اطراف مقعد اقدام به ترمیم فیستول می نمایند. میزان تاثیر این روش درمانی 50% گزارش شده است. ابتلا به بیماری های زمینه ای برای فیستول مثل کرون و کولیت ریسک عود مجدد بیماری را افزایش می دهد.
این روش جراحی شامل ساخت پلاگین بیولوژیکی از مخاط روده بیمار و سپس بخیه زدن آن به مجرای فیستول است. بعد از انجام این جراحی بافت جدید در اطراف این پلاگین شروع به رشد می کند و به این ترتیب بیماری از بین می رود.
میزان موفقیت بعد از این عمل 80% گزارش شده است. برای انجام این جراحی بیمار باید به مدت 24 ساعت در بیمارستان بستری شود. درد، آبسه و جابجایی پلاگین از عوارض احتمالی این روش جراحی فیستول مقعدی هستند.
انجام جراحی فیستول مقعدی بی شک بدون عوارض نخواهد بود. این عوارض غالباً کوتاه مدت بوده و پس از مدتی رفع می شوند. عوارض جراحی فیستول مقعدی عبارتند از :
از آنجایی که تمامی روشهای جراحی فیستول همراه با عوارض متعددی است و مشکلات مختلفی را به همراه دارد، امروزه کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. درمان فیستول با لیزر بهترین جایگزین برای جراحی بوده زیرا با استفاده از اشعه مادون قرمز اقدام به از بین بردن مجرای ایجاد شده می نماید و هیچ یک از مشکلات و عوارض روشهای جراحی مانند درد، خونریزی، عفونت، بستری شدن بیمارستان، بی اختیاری و را ندارد.
انجام مراقبت هایی خاص به نتیجه گیری از درمان و جلوگیری از عوارض احتمالی کمک می کند. برخی از این مراقبت ها عبارتند از :
کولونوسکوپی آزمایشی است که برای تشخیص تغییرات یا ناهنجاری های روده بزرگ و کولون کاربرد دارد. در طول آزمایش کولونوسکوپی، یک لوله طولانی و انعطاف پذیر (کولونوسکوپ) به داخل روده از طریق مقعد وارد می شود. یک دوربین فیلمبرداری کوچک در ابتدای این لوله تعبیه شده که به پزشک اجازه می دهد، داخل روده بزرگ را مشاهده کند.
در صورت وم، پولیپ ها یا انواع دیگر بافت های غیر طبیعی در حین کلونوسکوپی از طریق ابزارهای خاص برداشته می شوند. همچنین ممکن است، در طول کلونوسکوپی نمونه های بافتی (بیوپسی) نیز گرفته شوند.
کولونوسکوپی می تواند به پزشک در کشف دلایل احتمالی درد شکم، خونریزی روده، یبوست مزمن، اسهال مزمن و سایر مشکلات روده کمک کند. همچنینکولونوسکوپی ممکن است برای کشف مشکلات زیر انجام شود.
کولونوسکوپی خطرات کمی دارد. به ندرت، عوارض کولونوسکوپی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
قبل از انجام کولونوسکوپی، باید روده بزرگ را خالی کنید. هر گونه مواد باقیمانده در روده ممکن است روند آزمایش را با اختلال مواجه نماید. برای خالی کردن روده بزرگ، نکات زیر را رعایت نمایید :
در حین کولونوسکوپی لباس مخصوصی به بیمار داده می شود. تزریق آرام بخش به کاهش ناراحتی و استرس بیمار کمک خواهد نمود. در مرحله بعد بیمار بر روی تخت دراز می کشد و پزشک لوله کولونوسکوپی را از طریق مقعد وارد روده می کند. این لوله به اندازه کافی طول داشته و به پزشک اجازه می دهد هوا یادی اکسید کربن را در روده بزرگ شما پمپ کند. هوا یا دی اکسید کربن روده بزرگ را باد می کند، که این کار باعث می شود، نمای بهتری از پوشش روده بزرگ روده ایجاد گردد. این کار ممکن است باعث ایجاد احساس گرفتگی شکم یا نیاز به تخلیه روده را در فرد ایجاد کند.
کولونوسکوپ همچنین حاوی یک دوربین فیلمبرداری ریز در ابتدای آن است. دوربین تصاویر را به یک مانیتور خارجی می فرستد تا پزشک بتواند قسمت داخلیروده بزرگ را مورد بررسی قرار دهد. پزشک همچنین می تواند ابزاری را از طریق این کانال وارد کند تا نمونه هایی از بافت گرفته شود (بیوپسی) یا پولیپ ها یا نواحی دیگر از بافت غیر طبیعی را از بین ببرد. کولونوسکوپی به طور معمول حدود 30 تا 60 دقیقه طول می کشد.
پس از کولونوسکوپی، در حدود یک ساعت تا یک روز طول می کشد تا اثرات آرام بخش از بین برود. پس لازم است یک نفر برای همراهی بیمار باشد. اگر پزشک در طول کولونوسکوپی پولیپی را بردارد. ممکن است به شما توصیه کند از رژیم غذایی خاصی پیروی کنید. ممکن است تا چند ساعت پس از این آزمایش احساس نفخ کنید، زیرا مقداری هوا به روده بزرگ وارد شده است. پیاده روی ممکن است به رفع هرگونه ناراحتی کمک کند.همچنین ممکن است با اولین حرکت روده بعد از کولونوسکوپی، دچار خونریزی شوید و معمولاً جای نگرانی ندارد. اما اگر خونریزی ادامه داشت و دچار درد مداوم در شکم یا تب شدید، لازم است، با پزشک خود م کنید.
پزشک شما نتایج مربوط به کولونوسکوپی را بررسی کرده و نتایج را با شما به اشتراک می گذارد.
اگر پزشک هیچ ناهنجاری در روده بزرگ پیدا نکند، کولونوسکوپی منفی تلقی می شود. ممکن است پزشک انجام مجدد کولونوسکوپی را در بازه زمانی های مختلفی توصیه کند:
در صورت یافتن هرگونه پولیپ یا بافت غیر طبیعی در روده بزرگ، کولونوسکوپی مثبت تلقی می شود. اکثر پولیپ ها سرطانی نیستند، اما برخی از آنها ممکن است سرطانی شوند. پولیپهایی که در طول کولونوسکوپی برداشته می شوند، برای آزمایش این که آیا آنها سرطانی، پیش سرطانی یا غیر سرطانی هستند، به آزمایشگاه فرستاده می شوند. بسته به اندازه و تعداد پولیپ ها، ممکن است در آینده نیاز به یک برنامه نظارت دقیق تر داشته باشید. در صورتی که یک یا دو پولیپ کمتر از 0.4 اینچ (1 سانتی متر) داشته باشد، ممکن است پزشک کولونوسکوپی مکرر را در 5 تا 10 سال آینده توصیه کند. در شرایط زیر پزشک انجام کولونوسکوپی دیگری را توصیه می کند:
اگر شما پولیپ یا بافت غیر طبیعی دیگری دارید که در طول کولونوسکوپی قابل برداشتن نیست، پزشک شما ممکن است معاینه مکرر را با متخصص گوارش که تخصص خاصی در از بین بردن پولیپ های بزرگ یا جراحی دارد ، توصیه کند.
منبع : کلینیک زارعی
درباره این سایت